 |
| Sevilla, Inter'i yendi, 6. kez Avrupa Ligi şampiyonu oldu. Lopetegui sevinçten ağlıyor. |
Final maçlarını, spora ilgi duyan herkes gibi, ben de severek izliyorum; ancak finalden daha çok sevdiğim, yine finale bağlı, bir şey var.
Kupa seremonisi bana final maçından daha anlamlı geliyor. Bunun pek çok nedeni var. En başta maç boyunca mücadele motivasyonuna temel teşkil eden bütün duyguların ortaya çıkıyor olması.
Bir Duygu
Duygu patlaması, çoşku, üzüntü, gözyaşı, aşırılık, makûl ve vakur davranış... hepsi doğal bir tiyatro sahnesi gibi gözlerinizin önüne seriliyor. Her ne kadar ayrı taraflar, ayrı duyguları yansıtıyor olsa da, aslında, toplam olarak, bir bütünün parçasını oluşturuyorlar; çünkü onlar aynı sahnenin kahramanları; forma ve armalarının farklılığı sergilenen oyunun bütünselliğini değiştirmiyor. Sadece rolleri değiştiriyor.
Zafer ve Mağlubiyet
Zafer ve mağlubiyet... bu iki kavramın yüceltilmiş anlamları ifadesini buluyor seremonilerde.
Sıradan insanın hayatında yer alan; ama sıradanlığı ölçüsünde gözden kaybolan bu iki sonuç, bütün benliği ve fiziksel enerjisiyle zafere kanalize olmuş sporcuların başarı ya da "başarısızlık" karşısındaki tutumuyla somutlaşıyor ve bunu izleyen milyonlar aynı duygunun ortağı oluyorlar. Herkesi içine katan bir büyük duyguya dönüşüyor seremoni. Kupayı kaldıran ve kederli gözlerle kupanın yükselişine bakarak, "onu tutan ben olabilirdim" diyenin duygusu aynı anda beliriyor içimizde...
Zaferin Mutluluğu, Mağlubiyetin teselli edici Kederi
Ne büyük mutluluk onca zorluk ve acı dolu mücadelenin ardından, ödülü almak ve en iyi olmak. "Her şeye değer" diyebilmek... Bu duyguyu yaşayanın yerinde kim olmak istemez ki...
Hangimiz kupayı hakeden takıma bakarken, kendi kişisel yaşantılarımızdaki hakedilmiş kupaları hayal etmekten kendisini alıkoyabilir ya da kaybedenin yüzünde beliren ifadeyle kendi mağlubiyetlerimizin gösterdiği teselli edici yeni hedefleri, bir anda, hatırlamaz mıyız?
Her Seremoni Bir Kişisel Dünya İmgelemidir
Aslında her final seremonisi, öncesi ve sonrası ile bir kişisel dünya imgelemidir.
Kupayı kazanın çoşkusu ile kaybedenin kederi, izleyeni, her saniyesinde, kendi yaşantısıyla buluşturur.
Bu yüzden kupa törenlerini finallerden daha çok seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder