 |
| Özgecilik: Başkasının iyiliği için çalışmak |
Artık günler hissetmeyeceğimiz bir hızda uzamaya başlıyor; ne var ki gün, geceye karşı taâruza, geçerken, biz çelişik biçimde güneşten daha uzak günlerin olduğu kara kışlara giriyoruz.
Zor Günler...
Nasıl baktığınıza bağlı; fakat zor günler... kış, insanı tabîatın en zorlu koşullarıyla buluşturuyor. Yürekleriniz ve evleriniz sıcacıksa kara kış, size kendi içerisinde farklı renkleri barındıran romantik bir zaman dilimi olarak gelir; ya değilse... bir canlı olarak dışarıda kalmak ne kadar zordur.
Ya da fiziksel olarak sıcak bir ortamda yer alıp, soğuktan buz tutmuş bir yüreğe sahipseniz..?
Bunlar gözardı edemeyeceğimiz gerçekler. Yokmuş gibi yapamayız. Ahlâk denilen kavramın özünde de aslında bir başkasını düşünmek, hatta başkalarının lehine kendi çıkarından vazgeçmek vardır.
Yani özgeciliktir ahlâkın içini dolduran.
Kaynağını Tabiattan Alır
Erdem kavramı da özgeci anlayışın içerisinde yükselir.
Özgecilik kaynağını doğadan alır. Hayvanlar ve insanların ortak yanlarından bir tanesidir. Annelerin yavrularıyla ilişkilerinde ortaya çıkar. Hayvanlar her ne kadar insanlarda olduğu gibi anne-yavru ilişkisine dair edebî üretime sahip olmasalar da, yavrularının yaşayabilmesi için özgeci davranışlar gösterirler. Yavrusunu korur ve hayatını fedâ edebilir. Bazı hayvan türlerinde anneler yavrularının yaşayabilmesi için ölmek zorunda kalır.
Başkalarının İyiliği için Çalışmak
Özgecilik sadece insana ait bir tutum değildir. Tabiatın içerisinde vardır. Ve biz doğaya, yani kendi özümüze ne kadar yakın durursak, o ölçüde başkalarının acılarını anlayabilir, onlara ortak oluruz.
Özgecilik bizden hiç uzak kalmasın; mümkünse bu güzel, ama zorlu kara kışlarda bize daha yakın olsun. Unutmayalım, biz evimizde güvende hissederken, dışarıda soğuğun getirdiği tehlikelerle başbaşa kalan canlılar var.
Başkalarının iyiliği için çalışmak güzel güzel şey... Erdem ve Ahlâk dediğimiz de esas olarak bu değil midir?
https://twitter.com/ozgursancarr
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder