![]() |
Bayramlar çocukluğumuzun mutlu bahçeleri gibidir |
Bayramlar mutlu çocukluk bahçelerine götürür insanı. Her ne kadar "eski çoşkusu kalmadı" deniyorsa da küçük de olsa bir mutluluğu uzaklardan.kalbimize taşır.
Modern toplum, ulaştığı aşamada bireyi yalnızlaştıran bir etki yaratıyor. Özellikle metropol yaşamı...
Karmaşıklığı ve çok hızlı yaşanıyor olması insanları atomize ediyor. Yani birbirinden uzaklaştırıyor.
Hayat ve geleceğe dair kaygılar, metropol içerisinde bir yerden bir başka yere gitmenin dayanılmaz eziyeti, insanların birbirleriyle görüşme imkânlarını bir hayli sınırlıyor.
Bizde bayramlar, başka ülkelerde bayram niteliğinde festivaller yalnızlığı unutturan, yüz yüze görüşme gerekliliğimizi yerine getirmemizi sağlayan bir vesile oluyor.
Paylaşılınca azalır...
Boşuna dememişler yalnızlık paylaşılınca azalır diye... Yalnızlıktan kastım sadece tek başınalık değil; eş, dost, akraba, arkadaş yokluğu... Tek başına olan bayramda da acı çekiyor.
Bayramlar, neredeyse unuttuğumuz, görmek, paylaşmak ve sevmek ihtiyacını giderdiği için masum çocukluk bahçelerinin mutluluğunu çağrıştırıyor.
"Ne üstün zekâ, ne hayal gücü ne de her ikisi beraber, bir dâhi yapmaya yeter. Sevgi, sevgi, sevgi... İşte bu dehânın ta kendisidir."
-Wolfang Amadeus Mozart
Sevdiklerimizle, akrabalarımızla görüşmek ve paylaşmak... hayatı, yaşadıklarımızı ya da her neyse...
hiç bir maddi değerin alamayacağı kadar kıymetlidir; çünkü bu hayatın bize bahşettiği asıl zenginliktir.
Bayramlar aynı zamanda umuttur; hiç gelmeyeceğini bildiklerimiz ya da düşündüklerimizin gelmesini umut etmektir.
Yeni bir başlangıç gibidir.
Tüm umutların gerçeğe dönüşmesi dileğiyle bayramınız kutlu olsun!
https://twitter.com/ozgursancarr
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder