 |
| İçsel yolculuklar (Valencia - Mart 2018) |
Eskiye özlem... bugünlerde çok daha fazla hissettiğim bir duygu... Nedeni sadece içerisinden geçmekte olduğumuz olağanüstü durum değil.
Pandemi hâline gelen coronavirüs salgını elbette her insanı korkutuyor; ancak diğer taraftan insanî özümüze yaklaşmamıza vesile olan bir içsel yolculuğa çıkarıyor bizi...
********
İçinde bulunduğumuz anda elimizdekilerin kıymetini anlamıyoruz; ancak onlar yitip gidince aklımıza geliyor ne kadar değerli oldukları. Tek tek hepsi mutluluğu oluşturan bir parça... sonra karamsar ya da endişeli olduğumuz bir dönemde beynimiz, yaşadığımız gerilimi çözmek için çırpınmaya başlıyor.
Ve tek tek hafızamızın derinliklerinden güzel ânları, sevdiğimiz insanları çıkarıp, servis ediyor.
İşte o ânda anlıyor insan mutluluğun ne demek olduğunu... Çok küçük aralıklara sığdırılan bir duygu. Küçük şeylerde hayat bulur. Farkedersen yaşıyorsun, ıskalarsan sonraki bir boşlukta özlem olarak kendisini hatırlatıyor. Hatırına geliyor.
*******
Öyle tahmin ediyorum ki pek çoğumuz bu dönemde benzer içsel yolculuklara çıkıyoruz.
Bir nevî kişisel tarihimizi sorgulama fırsatı yaratıyor. Çoğu zaman acı verse de içsel yolculuklar bir olgunlaşma adımıdır; bize içimizdeki insanı gösterir.
İçimizdeki insan sevmeyi bilir, diğer insanlarla barışıktır. Doğaya aittir ve ona ihanet etmez. Doğanın bir parçası olan hayvanları, dağları, denizleri ve çiçeği sever. İnceliklidir; kimseye haksızlık etmez; haksızlığa karşı koyar. Ve... umutludur; insana, yaşama olan umudunu hiç yitirmez.
Çünkü bilir ki umuttur yaşamı ve geleceği vareden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder